در مفصل فک دو استخوان درگیر است. استخوان فک بالا در بالا و استخوان فک پایین L شکل در پایین وجود دارد. این مفصل به شما امکان می دهد صحبت کنید، بجوید، قورت دهید و خمیازه بکشید. دندان ها روی هر یک از فک ها کاشته می شوند. اگر فرد مشکلی نداشته باشد، دندان های فک بالا دندان های زیر را کاملا می پوشانند.
از طرف دیگر، اگر شکافی وجود داشته باشد، دندان ها دیگر نمی توانند روی هم قرار بگیرند یا مشبک شوند و فرد دچار اکلوژن بد می شود. زمانی که استخوان فک بالا خیلی جلوتر است از پروگناتیا صحبت می کنیم و زمانی که استخوان فک پایین خیلی عقب است از رتروگناتیا صحبت می کنیم.
همچنین اتفاق می افتد که نگرانی از جابجایی های جانبی فک پایین نیز وجود دارد. در موارد فوق و در صورت جابجایی فک، درد و یا ترک خوردگی اغلب در مفاصل این قسمت از صورت احساس می شود. درد همچنین می تواند ماهیچه ها و دندان ها را تحت تاثیر قرار دهد.
با چنین مشکلاتی، دندان نیش بالا و پایین و دندان های ثنایا دیگر کاملاً روی هم قرار نمی گیرند، اما دندان های آسیاب پشتی این کار را انجام می دهند. در نتیجه سایش بیشتری نسبت به سایر دندان ها دارند. بنابراین ما از عملکرد بیش از حد دندان ها صحبت می کنیم. آنها بسیار بیشتر مستعد پوسیدگی هستند و راحت تر می شکنند. در ابتدا، بیمار می تواند به متخصص ارتودنسی مراجعه کند، اما بعداً در صورت تشدید مشکل، نیاز به جراحی خواهد بود.
چه زمانی باید جراحی فک را انتخاب کنید؟
تصمیم گیری در مورد جراحی های بزرگ مانند جراحی فک همیشه آسان نیست. در برخی موارد، مشکلات این ناحیه ممکن است از نظر زیبایی باقی بماند، اما اغلب ممکن است فرد دچار مشکلات کوچک روزانه، خوردن یا صحبت کردن شود. ارتودنسی ممکن است برای برخی از بیماران کافی باشد، اما در صورت تداوم مشکل، جراحی راه حلی برای بررسی است. در شرایط کمی نادرتر، فرد ممکن است حتی در تنفس دچار مشکل شود. از این رو توسل به جراحی ضروری است.
جراحی فک راه حلی برای هماهنگ سازی صورت
جراحی ارتوگناتیک ممکن است برای انجام یک مداخله عمیق در موقعیت استخوان فک بیمار، چه فک پایین عقب رفته، چه چانه جلو آمده یا فک رو به جلو، مورد نیاز باشد.
این یک عمل بسیار سنگین است که نیاز به ماه ها مراقبت دارد. با انتخاب عمل فک، چه جراحی فک پایین، چه استئوتومی دو فک و چه عمل فک و صورت، صورت هماهنگتر میشود، زیرا تمام بافتهای نرم تغییر مکان میدهند.
مخصوصاً برای مواردی از رتروفکی که دیگر در ارتودنسی قابل درمان نیستند، اعمال این نوع جراحی توصیه می شود. به طور مشخص، مداخله شامل اصلاح تقارن فک بیمار و همترازی دندانهای وی است.
مراحل جراحی
همانطور که قبلاً گفتیم، بسیار نادر است که درمان های ارتودنسی با جراحی فک ترکیب نشود. مراحلی وجود دارد که باید دنبال کنید تا به نتایج دلخواه برسید. در ابتدا باید چیزی به نام آمادگی ارتودنسی وجود داشته باشد، این اولین قدمی است که باید برداشته شود. این شامل استفاده از دستگاههای اصلاحی ثابت برای آمادهسازی دندانها برای جراحی و تراز کردن آنها است. به طور کلی این مرحله می تواند بین یک تا یک سال و نیم طول بکشد.
هنگامی که دندان ها در یک راستا قرار گرفتند، جراح می تواند به مرحله جراحی برود. او موقعیت فک های بیمار را با توجه به شدت بیماری اصلاح می کند. برای رفع عدم تعادل اسکلتی جلو و عقب از استئوتومی ساژیتال فک پایین دو طرفه استفاده می شود.
بعد از عمل فک، چیزی که متخصصان آن را فیتینگ ارتودنسی می نامند وجود خواهد داشت. این یک مرحله نسبتا طولانی است که می تواند چند ماه طول بکشد. این شامل اصلاح دندان ها برای آخرین بار برای بهبود اکلوژن و نظارت بر ثابت بودن فک است.
بیتر بخوانید: ارتودنسی همراه با جراحی فک
- زمان: چند ساعت زمان نیاز است، اما بستگی به مورد و جراح دارد.
- هزینه: این به عوامل مختلفی از جمله دستمزد جراح بستگی دارد.
- اطلاعات: عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، لازم است بین 3 تا 5 روز بستری در بیمارستان برنامه ریزی شود.
بعد از عمل
هنگامی که بیمار تحت عمل جراحی فک و صورت قرار گرفته است، عکس های “قبل و بعد” به او این امکان را می دهد که تحول خود را از نزدیک ببیند. او قادر خواهد بود متوجه شود که به دلیل ناهنجاری کوچکش دیگر با نگاه های افرادی که او را قضاوت می کنند روبرو نخواهد شد. بعد از عمل فک ممکن است فرد دوره توانبخشی خاصی را طی کند. سهولت در صحبت کردن، خوردن یا حرکت دادن فک فوراً برطرف نمی شود و چند جلسه توانبخشی نیاز دارد. پیگیری ارتودنسی قبل و بعد از جراحی فک نیز ضروری است. برای دفعات ملاقات، مراجعه به پزشک معالج یا جراح مسئول مداخله و پیگیری ضروری است.